Олон жилийн хойно хурандаа Аурелиано Буэндиа гэгчийн бие Макондогийн
оршуулгын газрын хайсны дэргэд буудуулах гэж зогсохдоо, тэр жилийн нэгэн үдэш
мөс үзүүлэхээр цыганууд дээр эцгийнхээ дагуулж очсоныг санаж авай. Тэгэхэд
Макондо хулс, шавраар барьсан хориод навтгар овоохой бүхий жижигхэн суурин
байж, хаяагаар нь галавын үеийн амьтны өндөг шиг асар том мөлгөр цагаан чулуун
дундуур тунгалаг уст гол мяралзанхан урсдаг байлаа. Ертөнц шинэхэн учир олон
юмс нэр усгүй, тэдгээрийг дурдах болбол хуруугаараа заан ярилцдаг байвай. Жил
бүрийн гуравдугаар сард суурины захад ноорхой цыганы нэгэн овог асар майхнааа
шаан бууж, шүглийн шийхнэх, бөмбөрийн пижгэнэх дуунаа эрдэмт хүмүүсийн
сүүлийн үеийн бүтээлийг макондогийнхонд үзүүлдэг байлаа. Эхлээд цыган нар
соронзон гүр авчрав. Мельикадес гэдэг бавгар сахалтай, шувууны савар шиг мойног
хуруутай лүглэгэр цыган Мекедоны рилү бүтээгчдийн бүтээсэн, ертөнцийн найм дахь
гайхамшиг гэж өөрийн нэрлэсэн зүйлийн идийг олонд чадал заан үзүүлэв.
Тэрвээр хоёр төмөр саваа барьж, айл айлаар ороход төмпөн хувин, хайч,
хоовон байрнаасаа ховх хонх үсэрч, хадаас шураг хүчтэй татахын аяыг даахгүй
цуурч байгаа банзнаас суга суга үсрэх гэж тэмүүлэн байхыг улс хиртхийн үзжээ.
Олдохоосоо огт өнгөрсөн гэж байсан юмс яг эрээд ядчихсан тэр газраас нь гарч
Мелькиадесийн шидэт савааны араас хуйлран дагана. Тэр цыган испани хэлээр их л
хазгай мурй дуудаж, “Эд бараа гэдэг бас амьтай байдаг юм. Гагцхүү тэр юмсыг
сэтгэлийг хөдөлгөж чадах хэрэгтэй” хэмээн сүртэй гэгч өгүүлнэ. Суут байгаль эхийн
бүтээн чадахыг сэтгэлдээ төсөөлөхөөр үл барам түүнээс ч хол давж, ид шид, илбэ
жилбийн гайхамшгаас хэтийдсэн юмыг ч төсөөлөн сэтгэж улмаар ургуулан бодох
үзэмжийн чадвартай Хосе Аркадио Буэндиа, хараахан ашиг тусаа өгөөгүй байгаа
шинжлэх ухааны тэр нээлтийг газрын хэвлээс алт гаргаж авахад зохицуулж болно
хэмэн боджээ.
Мелькиадес шударга хүн байсан болохоор “Соронзон тиймюманд хэрэг
болохгүй” гэж сануулан хэлсэ боловч тэр үед Хосе Аркадио Буэндиа цыганы голч
чигчид итгэлдэггүй байсан учир соронзон савааг луус, хэдэн ишгээрээ арилжин
авлаа. Буэндиагийн авааль гшэргий Урсула Игуаран энэ хэдэн малаараа ар
гэрийнхээ уначихсан ажлыг өөд татах гэсэндээ тэр арилжааг бүү хийтүгэй хэмээн
хориглож ядсан болоч эр нөхөр нь “Удахгүй чамайг алтаар драад өгнө. Хийх саваа л
мэдээрэй” гэж хариулжээ. Хэдэн сар хэлсэн амандаа хүрэх гэж зүтгэн, хоёр төмөр
саваагаа араасаа чирэн, Мелькаидесийн зааж өгсөн тарнийг чанга дуугаар урин
урьж, хавийн газар, тэр ч байтугай голын ёроолыг хүр\тэл нэ нэгэнгүй самнаж үзвэй.
Гэвч түүний газар дээр гаргаж ирсэ юм гэвэл арван тавдугаар зууны зэвэнд идэгдсэн
битүү хуяг байлаа. Тэр хуягийг цохиход чулуу дүүргэсэн гуа адил дүнгэнэх ажээ.
Хосещ Аркаио Буэндиа өөрийг нь хайгуулд дагаж явсан сууриныхаа дөрвөн
хүнтэй хамт тэр хуягийг задалбал дотроос нь мах нь үгүй болсон хүний араг яс
гарсныг үзсэнд хүзүүнд нь эмэгтэй хүний туг үс бүхий зэс гуу байлаа.
Гуравдугаар сард цыганууд дахин хүрч ирэв. Одоо тэд яндан дуран, сайн
бөмбөрийн дайтай галт шил хоёр авчирч, үүнээ амстердамын жүүд нарын цоо шинэ
бүтээл гэж зарлав. Яндан дуранг асрын дэргэд зоогоод гудамжны цаад өнцөгт цыган
эмэгтэйг суулган таван реалын хөлстэйгөөр дурангаар харуулахад цыган хүүхэн
гараар илээд авахаар ойрхон харагджээ. “Шинжлэх ухаан орон зайг товчиллоо. Удахгүй хүн гэртээ сууж байгаад ертөнцийн ль ч хэсэгт болж байгаа зүйлийг харж
болно” гэж Мельикадес тунхаглан айлджээ. Халуу дүүгсэн нэгэн үдээр цыганууд асар
том галт шилээр гайхалтай илбэ үзүүлж, гудамжны голд хуурай өвс овоолоод галт
шилээрээ нарны туяа тусганасанд өвс дүрсхийн шатав. Соронзогоор алт олох гэсэн
нь бүтээгүйд тайтгарч шатав. Соронзонгоор алт олох гэсэн нь бүтээгүйд тайтгарч
амжаагүй байсан Хосе Аркадио Буэндиа галт зэвсгийг байлдааны зэвсэг болгоё гэж
дорхноо боджээ. Мелькиадес түүнийг урьдынх шигээ хориглож хориглож, галт шилээ
хоёр соронзон саваа, гурван алтан зоосоор соливол соль гэжээ. Урсула адраа удлан
алтан зоосноосоо өгөхөөс аргагүй болсондоо ёстой буруу харж уйлж, зөв харж
инээжээ. Уг нь эцгийнхээ хуруу хумсаа тайрч байж насан туршаа хураасан тэ
мөнгийг ашигтайхан юманд зарах санаатай нөөгөөд орон оороо хадгалж байсан
юмсанжээ. Хосо Аркадио Буэндиа эхнэрийнхээ сэтгэлийг ч засаж барьсан юмгүй
шинэ туршилтыг шамдан эхэлж жинхэнэ эрдэмтэн хүний байдлаар биеэ гаргуунднь
хаяж, тэр ч байтугай аминдаа ч аюул учруулахаас буцахгүй болж билээ. Тэрбээр гал
шилийг дайсны цэргийн өөдөөс хэрэглэж болно гэдгийг нотлох гэхдээ биеэ
төөнөсөнд, түлэнхий нь яршин удтал анихгүй зовоожээ. Буэндиа гэрээ ч шатааж үзэх
осолтой санаа сэдсэн боловч эхнэр нь тас хорив. Хосе аркадио Буэндиа цоо шинэ
зэсгийнхээ стратщегийн чадлыг эргэцүүлэн олон цаг тасалгаандаа сууж, тэр ч
байтугай хэрэглэх удирдамж зохиож, чухам яаж хэрэглэхийг их л тодорхой,
хөдөлшгүй баримттай тайлбарлажээ. Хийсэн туршлагаа тоорхойлон бичсэн олон
зүйл, хэд хэдэн хуудас тайлбар зураг сэлтийг уул удирдамждаа хавсаргаж нэгэн
элчээр эрх баригчдад явуулж, тэр элч нь өндө уулыг давж, өргөн мөрнийг гаталж,
өрх намаг туулж, дайд бөглүүдэд уйдан зовж, догшин аратанд бариулан алдаж,
тахал өвчнөөр үхэх дөхөн явсаар түмэн алжаал, буман бэрхдлийг давж их замд
оржээ. Тэр үед хот орно гэдэг санахын гарз шахам байсан боловч, Буэндиа эрх
баригчдын дуудсан даруйд л очиж, бүтээсэн зүйлинхээ чадлыг цэргийн дарга нарт
үзүүлж, тэр ч байтугай гэрлийн дайны нарийн эрдмийг тэдэнд биелчлэн зааж
сургахаар зэхэж байлаа. Тэгээд хэдэн жил хариу хүлээж бүр ядчихаад Мелькиадест,
дахиад л урагшгүйтснэээ гомдоллон хэлбэл цыган уужим сэтгэлээ ёстой нэг гаргаж,
галт шилийг нь эргүүлж аваад, алтан зоосыг нь буцааж өгөөд, португалийн далайн
хэдэн зураг, хөлгийн жолоодлогын олон багаж бэлэглэжээ. Мелькиадес Герман
гэлэнгийн бүтээлийг гараараа товчлон сйирүүлж, од эрхсийн байрал, өнцгийг олох
багажийг ашиглах аргыг бичиж Хосе Аркадио Буэндиад өгчээ. Борооны улирлын урт
сард, туршилт хийхэд нь хүн саад хийх болуужин гэж байшингийнхаа мухлрын
умгархан өрөөг түгжин суужээ. Гэрийн ажилд оролцохыг огт больж, од гаригийн
гүдйлийг шинжин, гадаа хононо. Нарын хөөрөх туйлыг хэмжих гэж бйж наранд
золтой л цохиулсангй. Багаж нь гарт -ь ороод ирэхэдтэрвээр орон зайн тухай нарийн
ойлголттой болж, одооноос эхлээд гэрээсээ гаралгүйгээр үзэж хараагүй далай
тэнгисэЅр аялж, хүн амьтангүй газар орныг шинжилж, ид шидийн амьтадтй
харилцаж чадах болжээ. Чухамхүү тэ л үед Хоже Аркадио Буэндиа гэр дотуураа
хөлхөн, хэнийг ч анхааралгүй ганцаараа ярьчих зантай болсон бөгөөд түүнийг тэгж
байхад Урусула хэдэн хүүхэдтэйгээ гадил, маланга, төмс, наанги цагшаан ауйям,
пагсаа жимс арчлан тариан талбайд нуруугаа бөгтийтөл ажиллаж байлаа. Гэтэл
Хосе Аркадио БуэндЁа толгой өөд татахгүй ажиллаж байснаа гэнэт болиод нэг л
хачин болчихов. Хэдэн өдөр юманд хорлогдсон юмшиг болж, элдэв таамаг
дэвшүүлэн, өөртөө ч итгэхгүй гайхан амандаа дүнгэнэтэл ярьжээ. Арван хоёрдугаар
сарын нэгэн мягмар гаригт хоол идэж сууснаа эргэлзэж тээнэгэлзэж байсан
зүйлийнхээ учрыг гэнэт бүрэн олжээ. Нойр алдан, олон хоног тархиа гашилтал юм
бодсоноос зүдэрсэн цэгийнхээ халуурч байгаа мэт дагжин чичирсээр ширээний эхэнд
магнай тэнүүн, тэр ч байтугай маш жвахлантай суугаад,
- Дэлхий чинь зүрж шиг бөөрөнхий юм гэж нээн олсноо хэлснийг хүүхдүүд нь насан
туршаа мартахгүй нь лав.
3
Урсула багтартлаа уурлаж, “Чи солиорох мөрөөрөө солиор. Цыганы солио
өвчнийг хүүхдэд бүүхалдаачих” гэж аашлаад одны байршил олох багажийг нь хэм
чулуудсан боловч Буэндиа тоосон ч үгүй, айж эмээсэн ч үгүй, өөр нэг багаж хээвнэг
хийж аваад, умгархан өрөөндөө сууриныхаа харчуулыг цуглуулж, хэний ч үл ойлгох
огол дурдаж, дандаа дорно зүг хөвөөд байвал яг эргээд гарсан газраа хүрээд ирн
эгэдгийг тэдэнд нотолжээ. Макондогийнхон Буэндиаг толгойдоо юмтай болж гэж
бодоцгоож байтал азаар тэр үед Мелькиадес ирж тааран, учрыг олж хужрыг тунгаан
өгчээ. Аль эрт практикаар батлагдсан байсан боловч маъондынхны огт мэдэхгүй
байсан тэр нээлтийг зөвхөн од мичид ажигласаар хийсэн Буэндиагийн гоц ухаантайг
цыган өндөр дуугаар магтаж, өөрийн бахархан бахдаж байгаагийн нотолгоо болгон
рилү бүтээхүй ухааны лабораторийн төхөөөрмж түүнд бэлэглэсэн нь сууриныхны
хувь заяанд тус болох учиртай байжээ.
Яг тэр үеэр Мелькиадес хачин амархан өтлөв. Цыган эр анх тосгонд ирж
байхдаа Хосе Аркадио Буэндиагийн насны хүн харагдаж байлаа. Гэтэл Буэндиа нь
тэнхээ гэж тоймгүй, морь ч чихдээд унагахдаа тоохгүй хэвээрээ байхад цыган ужиг
өвчинд ээргэдсэн шиг эцэж турж байлаа. Угтаа бол тэр нь ганц өвчний гай бус,
хорвоо дэлхийгээр хэрэн тэнэсээр туссан олон ховорхон өвчний урхаг байжээ.
Мелькиадес, Буэндиад лаборатори тоноглоход нь тусалж байхдаа, эрлэгийн элч
өөрийг нь газар сайгүй дагаж яваа боловч эрлэгийнд бүрмөсөн аваачих зүрх нь арай
л хүрэхгүй байгаа бололтой гэж ярьжээ. Тэрбээр хүн төрөлхтнийг дайрч байсан бүх
гамшиг сүйрэлтэй тулгарч явсан боловч эсэн мэнд гарч байсан толгой билээ. Перст
хулгана яр, Малайн хойгт бам, Александрийд уяман, Японд хөх гуя, Мадагаскарт
булчирхайн тахал туссан боловч үхээгүй, Сицилийн арал дээр газар хөдөлж,
Магелланы хоолойд хөлөг онгоц сүйрэн олон хшний амь сүйдэхэд бас л амьд гарсан
байжээ. Нострадамусын нууцыг мэддэг гэж ам шүд алдах энэ жигтэйхэн эр
булшнаас гарч ирсэн байдалтай, бүлцгэр нүд нь юмс үзэгдлийн цаад талыг нэвт
харж чаддаг байртай санагдана. Хэрээний дэлгэсэн далавч аятай далбагар хүрээтэй
том хар бүрх, он удаад буриваад идэгдэн ногоорсон хантааз өмсөж явна. Цаглашгүй
ухаалаг, туйлгүй битүүлэг боловч мах цусанд төрсөн хүн байсан бөгөөд биеийн
хүндээрээ газартаа татагдаж, өдөр тутмын амьдралын зовлон зүдгээр, аж төрөлд
дийлэгдэх ажээ. Өвгөрөөд тэнхээ тамир алдрах боллоо” гэж үглэх болж, аар саар
юманд зарах мөнгөгүй гачигдаж, бөм өвчнөөр хамаг шүд нь юүрээд уначихсн тул
инээхийг аль эрт больсон ажээ. Тэр нэгэн бөгчим халуун өдөр Мелькиадесийн
нууцаа тайлснаас хойш өөрдсийнх нь их үерхэл эхэлсэн гэж Хосе Аркадио Буэндиа
үзэж байлаа. Хүүхдүүд цыганы хүн үнэмшмээргүй яриаг гайхан чагнана. Тэгэхэд
таван ойноос хэтрээгүй байсан Аурелиано Мелькиадесийн гэрэлтэй цонхны наана
хүглийн сууж бадралт баг бишгүүрийнх шиг дуу нь элдэв аймаар юм бодогдуулж,
халуунд хөлс нь шанаагаар нь хайлсан тос шиг урсан байсныг насан туршаа санаж
явна. Аурелианогийн ах Хосе Аркадио түүний гайхамшигт дүрийн үр саддаа үе
залган ярих дуртгал болгон үлдээнэ. Харин Урсула л цыганы ирэхэд тун таагүй
байдаг байв. Энэ нь ямар учиртай вэ гэвэл тэрбээр, Мелькиадесийн шилэй хлорын
мөнгөн ус санамсаргүй алдаад хагалж байх үеэр яг тасалгаанд орж ирсэн юм санж.
- энэ чөтгөрийн үнэр байна гэж Урсулагийн хэлэхэд Мелькиадес татгалзаж,
- Огт үгүй. Чөтгөр борын хүчлийн үнэртэй байдаг нь тогтоогдсон юм, энэ бол ердөө
ялихгүй жаахан түргэн цагааны үнэр гэжээ.
Тэгээд Мелькиадес, шунхны тун хачирхам шингэнийг сургамжлангуй дуугаар
дэлгэрэнгүй гэгч нь тайлбарласан боловч Урсула түүнийг нь огт сонирхсонгүй,
хүүхдээ мөргүүлэхээр авч явжээ. Үүнээ схойш хурц үнэр гарахад, Мелькиадес
санаанд нь ороод байдаг болжээ.
Бүдүүлэг лабораторид нь олон хувин, юүлүүр, шүүр, шүүлтүүрээс гадна энгийн
хяс, рилүг хийх халуун хүзүүт шил, Иудийн Маригийн 2 хэрэглэж байсан гурван
цорготой нэрэх тогооны шинэчилсэн төслөөр цыгануудын өөрсдийн нь хийсэн
бүрхээр төдийхөн байдаг байлаа. Түүнээс гадна Мелькиадес долоон гаригтай тэнцэх
долоон төмөрлөгийн дээж, алтны тоо хоёр дахин ихэсгэх Моисей, Зосимын
томъёолол, их магистрийн салбарт хамаарах тэмдэгэл, зургийг Хосе Аркадио
Буэндиад өгчээ. Эдгээрийн учрыг олсон хүн рилү гаргаж чадах ажээ. Алтыг хоёр
дахин их болгох томьёолол энгийн байсанд хорхой нь хүрсэн Хосе Аркадио Буэндиа
хэдэн долоо хоног эхнэртээ тал засан тойрогуудлж байгаад нандигнадаг
хайрцагнаас нь хуучны зоосыг гаргуулж, мөнгөн усны хуваагдахын тоогоор түүнийг нь
олшруулахаар амлажээ. Урсула нөхрийнхөө шалаад салахгүйд аанай л цааргалж
чадсангүй. Буэндиа гучин дулоныг хувинд хийж, хүхэрт хүнцэл, зэсийн үртэс, мөнгөн
ус, хар тугалганы хамт хайлуулав. Дараа нь энэ бүхнээ тосон туулга бүхий тогоонд
хийгээд үмхий үнэртэй өтгөн бантан болтол нь шиүүн гал дээр бу¶алгасан нь алт
болж арвижихаасаа илүү ердийн цардуулын бурамтай төстэй юм болчиμжээ. Ахин
нэрж долоон гаригийн нэр бүхий төмөрлөгтэй холин дахин хайлуулж, гермесийн
мөнгөн ус,4 байвангаар боловсруулж, цагаан луувангийн тос байгаагүйн учир гахайн
өөхөнд дахин буцалгах зэргээр их зоригтойгоор аз үзэн ноцолдсоны эцст, Урсулагийн
үнэт өв тогооны ероолд барьцалдан наалдсан шимэлдгэрхүү юм болчихов.
Тэр үеэр цыганыг дахин ирэхэд Урсула тосгоныхныгоо түүний өөдөөс турхирсан
боловч тосгоныхныг нь айхаасаа сониучирхах нь дийлжээ. Цыганууд зүйл бүрийн
хөгжим чих дөжрөм хангинуулсаар гудамжаар өнгөрч, зарч нь низианзныхны хамгийн
аугаа их нээлтийг үзүүлнэ гэж зарлав. Цөмөөрөө цыганы асар тийш очиж, нэг
сентаво төлөөд дотогш орвол Мелькиадес эв эрүүл, зав залуу, үрчлээ атираагүй,
гялалзсан шинэ шүдтэй болчихсон байж байлаа. Бамтсанаас болж нүцгэн буйл
үлдэж, хацар нь хонхойж, уруул нь үрчлээтсэнийг сайн мэдэх хүмүүс, жам ёсноос
гадуур ид чадлтайгийнх нь энэхүү сүүлЁйн нотолгоог үзэхдээ хиртхийн цочжээ.
Мелькиадес бүв бүрэн эрүүл шүд амнасаа га°ган үзүүлж, агшин зуур урьдынх шигээ
өтөлсөн өвгөн болсноо дахин шүдээ хийгээд инээмсэглэвэл ид гялалзаж яваа эр
дунд насны хүн болчихсонд булгтаараа бүр ч сүнсгүй айжээ. Хосе Аркадио Буэндиа
хүртэл Мелькадесийн мэдлэгийг хүний хэрээс хэтрээгүй байгаа даа гэж эргэлзэхэд
хүрчээ. Гэвч цыган хоёулхнаа үлдээд хиймэл шүднийхээ учрыг тайлж өгсөнд сая
дотор нь онгойж тачигнатал хөхөрчээ. Энэ бүхэн нь нэг бодоход тун энгийн, нөгөө
бодоход туйлын хачин санагдсан учир, маргаашнаас нь рилү бүтээхийг сонирхохоо
огт больж, аль санасан цагтаа хоолоо идчихээд өрөөн дотуураа гутран холхих болов.
“Ертөнцөд хачин юм их болдог юм байн даа. Хаяанд мань, олын цаад эрэгт элдэв
янзын шидэт багж байж байхад би энд мал шиг аж төрж байдаг” гэж Урсуладаа
гомдол мэдүүлжээ. Макондог анх байгулж байх үеэс Хосе Аркадио Буэндиаг мэдэх
хүмүүс Мелькиадесээс болж хчнээн хувирсныг нь гайхаж байлаа. Урьд нь Хосе
Аркадио Буэндиа тэдэндээ өмнөө барьдаг хүн нь болж, тариа яаж тарих, хүүхэд
хэрхэн асрах, мал яаж өсгөхийг зөвлөж, тосгоныхныгоо өнгөтэй өөдтэй байлгах гэж
хар бор ажилголж шилэлгүй хийдэг байжээ. Уэндиагийн байшин тосгондоо хамгийн
сайн нь байж, бусад нь орон гэрээ түүнийг нь дуурайлган янзлах гэж хичээдэг
байжээ. Тэднийх саруул то мтанхим, ваартай гоё цэцгээр чимэглэсэн сүүдрэвчтэй
холлох өрөө, унтлагын тасалгаа бүхий байшинтай, байшингийнхаа ард нямбай
боловсруулсан ногооны тайлбай, тэр ч байтугай ямаа, гахай, тахиа налайн байх
мадын хашаатай, хашаандаа лужир том туулайн бөөр модтой байжээ. Гагцхүү
зодооч азарган тахиа л эднийд байдаггүй, эднийхээр барахгүй тосгон даяарт
байдаггүй байлаа.
Урсула нөхрөөсөө дутахгүй ажилтай анхиатай авгай байлаа. Насандаа дуу
дуулж лав үзээгүй, сэтгэлийн хатан тэвчээртэй, зүтгэлтэй, хэрсүү, тогдгоносон энэ
5
эмэгтэй үүрийн гэгээнээс аваад үдшийн бүиий болтол хамгийг амжуулж чаддаг
ховорхон авьяастай агаад голланд даавуу цардмал банзлын нь сэрчигнэх чимээ хаа
л бол дуулдаж байдаг байлаа. Урсулагийн ачаар шавар шал, шохойдоогүй хана, гар
хийцийн бүдүүн хадуун тавилга нь цэвэрхэн гялалзаж, хувцас хадгалдаг хуучин
авдраас нь альбаака цэцгийн үл мэдэгхэн үнэр анхилж байдаг байв.
Тосгоны хамгийн ухаалаг хүн болох Хосе Акадио Буэндиа тосгоныхондоо
байшингаа барихдаа хэн нь ч гол руу усанд явах гэж илүү ажил болохооргүйгээр
барихыг тушаажээ. Мөн гудамжийг гаргахдаа халуун цагаар айл бүрд нарны гэрэл
ижилхэн тусаж байхаар ухаалаг гаргажээ. Байгуулагдсанаасаа хойш хэдэн жилийн
дараа Макондо, гурван зуун суугчдынх нь очиж үзсэн бүх сууринаас хамгийн цэвэр
бөгөөд тохилог нь болжээ. Үнэхээрийн элэг бүтэн энэ суурингийнхнаас гуч гарсан хүн
ч байхгүй, үхэж үрэгдсэн хүн ч байхгүй байжээ.
Макондог байгуулж эхлэнгээ Хосе Аркадио Буэндиа урхи тор урлаж гарчээ.
Удалгүй тэрбээр гэрээрээ дүүрэн шарагч бялзуухай, ширэг бялзуухай, балч
бялзуухай, заараг шувуутай болсон төдийгүй суурины бусад айлыг ч тийм болгожээ.
Зүсэн зүйлийн шувуудын байнгын жигээ чих дөжрөөх учир Урсула ухаан муудах вий
гэж чихэ лаваар бөглөжээ. Мелькиадесийн овог Макондод анх ирж, толгойны өвчин
намдаадаг шилэн үрэл худалдаж эхлэхэд макондогийнхон уудам хөндийд нууцхан
орших бяцхан сууриныг нь цыганууд яаж олоо юм бол гэж ихэд хачирхсанд цаадуул
нь шувууны дуугаар олж ирлээ гэж хэлжээ.
Гэвч Хосе Аркадио Буэндиа соронон гүрийн дон тусаж, одон орны хайгуулж
хийж, ал олох гэж мөрөөдөж, ертөнцийн гайхамшгийг таньж мэдэх гэж санаашрах
болсноор нийтийн тулд ажиллах сонирхолгүй болж билээ. Зүгээр суудаггүй, цэвэр
цэмцгэр Буэндиа яваандаа хирэндээ баригдаж, сахал үсэндээ дийлдэн тамтаггүй
залхуу болж, Урсула сахлыг нь балиусаар зүдэрч баймааж нь хааяа нэг тайрч өгдөг
болжээ. Хосе Аркадио Буэндиаг юманд хорлогдож гэж тосгоныхон нь бодож байлаа.
Гэвч Хосе Аркадио Буэндиаг солиотой гэж итгэж байсан хүмүүс хүртэл шуудайд хүрз,
зээтүү хийж үүрээд, Макондог их нээлттэй холбох зам тавихад туслаач гэж гуйхад нь
ажил, төрөл гэр орноо орхичихоод араас нь дагажээ.
Хосе Аркадио Буэндиа тэр хавийн газрыг огт мэдэхгүй байлаа. Дорно зүгт
давахын эцэсгүй том нуруу хөндөлсөж, түүний цаана эртний Риоча хот орших бөгөөд
дээр үед тэнд Фрэнсис ДРейк их буугаар яст матар буудан зугаацаж, алсан тэр
амьтдынхаа цоорхойг нь бөглөж, дотор нь сүрэл чихээд, хатан хаан Елизаветад
явуулж байсан гэж өвөг Аурелиано Буэндиагаасаа дуулснаас цаашгүй. Залуудаа
Хосе Аркадио Буэндиа болон бусад эрчүүл эхнэр хүүхэд, мал адгуус, эд агуурсаа
аваад далайн эрэгт хүрэх гэж энэ урууг даван хоёр жил хоёр сар төөрөн мунгинаад
бодлоо араг бюу орхин хуучин нутагтаа буцалтай биш хэмээн энд Маконо сууринг
байгуулан суурьшсан билээ. Иймээс дорно үг замнавал гагцхүү гэдрэгээ буцна гэсэн
үг байсан учир тийш явах бодолгүй бйлаа. Өмнө талд нь өвс ургамалд мөнх
хучаастай намаг балчиг, зах хязгаар байхгүй гэж цыгануудын хэлдэгих хөндий
байлаа. Өрнө талд нь тэр хөндийг энгүй их ус залган авч тэнд бүсгүй хүний бие,
толгойтой, булбарай зөөлөн арьстай халим маягийн амьтад оршиж, сэргэр том
мээмнийхээ чадлаар далайн аянчин жуулчдыг хөнөөдөг байлаа. Цыган нар
шуудангийн зам гардаг хуурай газрын зах хүртлээ жил хагас шахам хөвжээ.
Ингэхлээр гагцхүү умар зүгт л явбал соёлт ертөнцийн зах зухыг үзнэ гэж Хосе
Аркадио Буэндиа итгэж байв. Тийнхүү тэрбээр зээтүү хүрз, ангийн буугаар
зэвсэглээд, зүг чиг олох багаж, газрын зургийг үүргэвчдээ хийгээд осолтой аянд
морджээ.
Эхний хэдэн өдөр гойдын саад дайралдсангүй. Голын чулуут эргээр уруудаж,
хэдэн жилийн урьд хуучны хуяг олсон газраа хүрээд зэрлэг зүржийн модны дундуур
6
одсон нарий улбаагаар ойд орлоо. Долоо хоног яваад буга намнах аз таарч, махыг
нь шараад, хагасыг нь идэх, бусдыг нь давслан нөөцлөхөөр тогтжээ. Яагаа ч үгүй л
шивтэр амтагдсан хөх махтай тоть алж идэх хэрэг гарах вий гэж болгоомжилсон нь
тэр байл а. Дараагийн арван өдөр нарны бараа огт харсангүй. Хөл доорх хөрс улам
нойтон, галт уулын үнс шиг улам зөөлөн, ширэнгэ ахих тусам улам сүртэй Ўолж,
шувууны дуугарах, сармагчны хэрэлдэх нь дуулдахтай үгүйтэй, энэ ертөнц үүрд хөөр
баяргүй, харанхуй баргар-болоо юу гэлтэй болж иржээ. Хүн анхныхаа нүглийг
үйлдэхээс1 өмнөх диваажин гэж ийм л байсан байх гэмээ чийг даасан, чимээгүй
дүнсийсэн их ойд гишгэнгүүт л хөл нь цөмрөн шигдэж, гишгэсэн мөрөөр тосорхог,
бужигнасан юм дүүрнэ. Мачетагаар2 алтан сайван, ал улаан сахилдгийг тас тас
цавчин явахад диван галбад мартагдсан юм сэтгэлд урган зовооно. Бүтэн долоо
хоног тэд гэрэлт цохын анивалзах галаас өөр гэрэлгүй гаслангийн баргар ертөнцөөр
амьсгал боогдуулсан цусны үнэрт туйлдсаар, зүүдэн өвчтэй хүмүүс шиг гэлдрэн
урагшилсаар байлаа. Буцах-арга байсангүй, тэд өвс цавчин зам гаргахад дорхноо
шинэ өвс урган битүүрч байлаа. “Дажгүй ээ, зүгээ л алдахгүй байвал алзахгүй” гэж
Буэндиа нөхдөө зоригжуулна. Тэрбээр луужингийнхаа зүүг алдалгүй ажиглан үл
үзэгдэх умар зүгт хүмүүсээ удирдан зүтгэсээр илбэдүүлсэн муу ёрын тэр газраас
арайхийж гарла. Шөнө нь пад харанхуй байсан боловч агаар нь цэнгэг байжээ.
Аяншиж ядарсан улс дүүжин ороо зсаж, анх удаа тайван бөгөөд бөх нойрсов.
Тэднийг сэрэхэд нар дээр хөөрсөн байлаа. Тэгтэл өглөөнийнамуухан гэрэлд ойм, дал
модны дунд испанийн өгөрч хуучирсан асар том цагаан хөлөг чанх өмнө нь
сүндэрлэн харагдсанд мэл гайхжээ. Тэр хөлөг баруун бөөр рүүгээ ялимгүй хэлтийж
цахир¬аа цэцэг ороосон татлагын хоорондох бүв бүтэн шурагнаас нь далбаа
дарвуул нь салбайн унжиж, зөөлөн хөвд хучсан, бас чулуужсан дун гилгэр хуяг аятай
бүрхсэн их бие нь хатуу хөрсөнд бат шаан зогсжээ. Энэхүү хөлөг битүү хашигдсан
нэгэн зүйлд буюу сүйтгэх их хүчит цаг хугацаанд ч үл автах, шуугиант бужигнаант
жигүүртэн шувууд ч үл ойртох орхигдон мартагдсан дархан газарт байгаа юм шиг
санагдаж байлаа. Аянчид тэсэж чадалгүй хөлгийн доторхыг нэгжиж үзсэн боловч
багшрн ургасан цэцгээс өөр юу ч байсангүй.
Хөлөг олсноор далай ойрхон байгаа нь мэдэгдсэнд Буэндиа урам хугарав. Энэ
далай тоо томшгүй зовлон зүдгүүртэй тулгаран хайх үед нь олдоогүй өмнө нь
давтагдашгүй саад болон хөндөлссөнд ороо бусгаа хувь заяа өөрөөр нь даажигнан
тоглож байна гэж боджээ. Олоон жилийн хойно хурандаа Аурелиано Буэндиа
шуудангийн их зам хэдийнээ тавигдсан энэ нутагт ирээд, намуу цэцэгт талын дунд
хөлгийн шатсан сэг байхыг үзэхдээ тэр бүх түүхийг эцэг нь санаанаасаа зохиогоогүй
юм байна гэдэгт сая итгэж, тэр хөлөг яаж хуурай газар ийм хол ирсэн юм бол? Гэж
гайхжээ.Харин Хосе Аркадио Буэндиа дөрвөн өдөр яваад эндээс μорь орчим биеэ
чилээсэнгүй. Нөхдийнхөө хамт туулсан зовлон зүдгүүртэй, тулгарсан аюул осолтой
нь зүйрлүүлбэл юу ч биш энэ хөөст, бохир, үнсэн саарал далайн захад мөрөөдөл нь
унтарч билээ.
- Хараал идмэр! Макондо тал бүрээсээ усаар хашигдсан юм байна гэж Хосе
Аркадио Буэндиа дуу алдав.
Хосе Аркадио Буэндиагийн аянаас буцаж ирээд зохиосон тул сэжигтэй газрын
зургаар хүмүүс Макондог хойг дээр байдаг гэсэн бдолІой болоод их л удаж билээ.
Тэрбээр уг зургийг зурахдаа их л бухимдаж суурин байгуулах газраа тэгж бодлогогүй
сонгож авсны төлөө өрийгөө шийтгэх мэт гадаад ертөнцтэй харилцахын хэцүүг
зориуд өсгөн гаргажээ. “Бид эндээс хэзээ ч гарч чадахгүй нь. Шинжлэх ухааны
шимийг хүртэлгүй эндээ амьдаар илжрэх нь” гэж Урсуладаа гутрангүй өгүүлжээ.
Туршлагын жижиг өрөөндөө хэдэн сар үүнийгэлтэл бодсоор Макондог аятай газар
нүүлгэх нь зүйтэй юм гэж шийджээ. Гэтэл эхнэр нь түүнд явахгүй гэдгээ хэлж, солиот
бодлыг нь тасалжээ. Урсула шоргоолж шиг анзаарагдалгүй, уйгагүйгээр хөдлөн,
7
нүүхээр зэхэж эхлээд байсан эрчүүлийн өөдөс тосгоны эмэгтэйчүүдийг тавив. Ямар
дайсагнасан хүчнээс болоод төлөвлөгөө нь давшгүй саадтай тулгарч, эцсийн бүлэгт
биелшгүй мөрөөдөл болсон бэ гэдгийг Хосе Аркадио Буэндиа хэлж мэдэхгүй байлаа.
Урсула эр нөхрөө юу ч болоогүй юм шиг ажиглаж, нүүнэ гэж амандаа үглэсээр
лабораторийнхоо юмыг хайрцаглаж байхыг нэг өглөө үзээд тэр ч байтугай жаахан
өрөвджээ. Урсула энэ ажлаа дуусгахад нь саад хийсэнгүй. Суурины эрчүүл сэдсэн
санааг дэмжихгүй гэдгийг Буэндиа мэдэж (амандаа үглэхээс нь үзвэл) байгаа юм
байна гэдгийг Урсула мэдсэн боловч түүнийг хайрцгаа хадаж, бийрээ бэхэнд дүрэн,
овог нэрийнхээ эхний үсгийг дээр нь бичиж байх зуур ганц ч зэмлэсэн үг хэлсэнгүй.
Гагцхүү Хосе Аркадио Буэндиаг тасалгааныхаа хаалгыг нугаснаас нь салгаж эхлэхэд
яах гэж ингэж байгааг нь зүрхлэн асуувал нөхөр нь “нэгэнт явах хүн байхгүй бол бид
дангаараа явцгаана аа” гэж нэлээд харамсангуй дуугарав.
Урсула туйлын тайвнаар,
- Үгүй ээ_ бид явахгүй. Хүүгийнхээ унасан газраас бид холдохгүй гэж хэлсэнд Хосе
Аркадио Буэндиа,
- Энд одоохондоо хэн ч үхээгүй байгаа. Үхсэнээ оршуулаагүй л бол хн газартай
холбоо байхгүй гэлээ.
Урсула зөөлөн боловч эрсхэн татгалзаж,
- Эндээ байхын тулд би үхэх хэрэг гардаг юм бол үхнэ ээ гэж хэллээ.
Эхнэрээ ийм нугаршгүй байх юм гэж Хосе Аркадио Буэндиа зүүдэлсэнгүй.
Буэндиа сэтгэл татахаар сайхан юм зөгнөн ярьж, шидэт аршаан цацангуут л мод
хүний хүссэнээр жимсэлдэг, өвчин анагаах зүйл бүрийн багажийг сул авч болдог
гайхамшигт газар аваачна гэж амласан боловч Урсула бэлэн аманднь сэтгэл
хөдөлсөнгүй боло.
- Ийм солиотой дэмий юм өдөржин бодож байхын оронд хүүхдээ харж хандаж
байсан нь дээргүй юү. чи цаадуулаа хар! Золбин гөлөг шиг гаргуунд хаягдсан
байна шүү дээ гэж Урсула хэлжээ.
Хосе Аркадио Буэндиа эхнэрийнхээ үгийн цаад утгыг ухаарсангүй. Нар туссан
талбайд хөлнүцгэн хүүхэд тоглож байгаа нь цонхоор харагдахад, тэд яг энэ үед
Урсулагийн шившлэгээр газрын ангалаас гараадирсэ юм шиг санагджээ.Тэгтэл дотор
нь нэг л хачин жигтэй болж, оршиж байсан цагаасаа суга үсрэн гараад, урьд сэтгэлд
ордоггүй байсан дуртгалд хөвөн одвой. Урсулаг байшингийнхаа шалыг шүүрдэж
эндээс насан эцэс болтлоо явахаа болилоо гэж бодож байх хооронд Хосе Аркадио
Буэндиа хүүхдүүдээ гайхан хар харсаар нүдэнд нь нулимс цийлгэнэсэнд гарынхаа
араар нулимсаа арчсанаа хэнгэнэтэл шүүрс алдаад,
- За яах вэ. Хайрцагнаас юмаа гаргахад элбэлц гэж цаадуулдаа хэл гэжээ.
Ууган Хосе Аркадиа нь арван дөрөв хүрсэн, дөрвөлжин толгойтой, өрвөгөр
үстэй, эцгийнхээ зоргоор занг дуурайсан хүү байлаа. Эцэг шигээ бяр ихтэй, бие
томтой болж өсөх төлөвтэй боловч элдвийг ургуулан сэтгэдгийг нь дуурайгаагүй нь
илт. Уул давж явах хэцүү аяны үеэр гэдсэнд олдож, Макондог байгууллахын өмнө
гарсан Хосе аркадио хөвгүүнд адгуусны ямар ч шинж тэмдэг байсангүйд эцэг эх хоёр
нь тэнгэрт залбирч билээ. Макондод төрсөн анхны хүн болох Аурелиано гуравдугаар
сард зургаан ой хрнэ. Жаал хүү дуу цөтэй, хажиг зантай байжээ. Хүү эхийнхээ умйд
байхдаа уйлж, нүдээ хараастай төржээ. Хүйг нь тасал байх зуур тэрбээр тасалгаан
дотор юу байна гэж шинжих мэт толгойгоо ийш тийш эргүүлэн, тойрон байсан улсыг
огт бишүүрхэж айсан янзгүй, сониучирхан харж байжээ. Тэгснээ өрийг нь харах гэж
ирэгсдийг огт тоохыг больж, шаагин буух аадарт цохиулан юу юугүй уначих гэж
айлгах далдуу модны навчин адры ширтжээ. Аурелиано гуравтай байхдаа гал
8
зууханд орж ирээд, өөрийн нь буатантй буцалгам халуун шөл гамл дээрэс аваад
ширээн дээр тавьж байхыг дүрлийтэл ширтэж, босгон дээр хулгасхийн зогссоноо
“Одоохон унана даа!” гэж хэлснийг Урсула санаж байлаа. Ширээний яг голд тавьсан
байсан бутан жаал хүүг ингэж хэлмэгц дотроосоо далдын хүчинд түлхүүлэх мэт
хажуу тийшэЅ гулсан газарт унаад будаа болжээ. Урсула үүнд сэтгэл түгшин,
нөхөртөө хэлсэн боловч цаадах нь ер хайхарч өгсөнгүй. Энэ бол гэм биш, зан
байлаа. Хосе Аркадио Буэндиа хүүхдүүдийнхээ яаж байгааг огт анзаардаггүй нь, нэг
талаар тэднийг оюун ыцээнд хүрээгүй гэж үздэгийнх, нөгөө талаар хэрэггүй юм
оролдоод толгой өөөд татах завгүй байсных билээ.
Гэвч Хосе Аркадио Буэндиа хүүхдүүдээ дуудаж, лабораторийнхоо боолттой
багажийг задлалцууснаасаа хойш хамгий сайхан цагаа тэдэнд зориулах боллоо.
Хачин жигтэй газрын зураг, хүн үнэмшмээргүй зураг төслөөр удах тусмаа дүүрсээр
байсан умгархан өрөөндөө тэрбээр унших, бичих, тоо бодохыг хүүхдүүдээ зааж,
өөрийн мэдлэгт төдийгүй ургуулан бодох хязгааргүй чадалдаа дулдуйдан орчлон
ертөнцийн гайхамшгийн туахй ярьж өгдөг байлаа. Африкийн өмнөд үзүүрт юм
эргэцүүлэн бодож суухаас өөр юм хийдэггүй, ухаалаг, номхон хүмүүс байдаг, Эгейн
тэнгисийг арал арал дамжин харайсаар явган гаталж Салоник боомт хүрч болдог гэж
хүүхдүүд нь тийнхүү тогтоож авчээ. Орой үдшийн цагаардалан худал зүйлийг ярьдаг
байсан нь хүүхдүүдийнх нь сэтгэлд бат хоногоод, олон жилийн хойно хурандаа
Аурелиано уэндиа хайсны дэргэд буудуулах гэж зогсохдоо засгийн газрын цэргийн
даргын цэргүүддээ “Бууд!” гэж тушахас хэдхэн хормын өмнө гуравдугаар сарын тэр
дулаахан үдшийг дахин санаж, Мемфисийн мэргэдийн сүүлйин гайхам нээлтийн
тухай бүгдэд зарласаар тосгонд дахин ирэж байгаа цыганы омгийнхны лимбэ,
бөмбөр, хэнгэргийн дууг алсаас сонссон эцэг нь бодисын зүйн хичээл зааж байснаа
болин гараа өргөөд нүдээ гөлрөөд таг болсныг бодож билээ.
Тэд урьд нј ирж байгаагүй цыганууд байлаа. Ганцхан өөрийнхөө л хэлээр ярьдаг,
арьсандаа тос түрхэн, аливаад тун овсгоотой цыганы овгийн гайхамшигт эрэгтэй
эмэгтэй залуус хөгжилдөн, шуугилдан, хөгжим бүжиг болсоор гудамжнаа дүүрч,
итали романс дуулдаг алаг тоть, хэнгэргийн аялгуунд алтан өндөг гаргадаг, тэгэхдээ
нэг гаргахдаа зүуугаас доогүйг гаргадаг, тэгэхдээ нэг гаргахдаа зуугаас доошгүйг
гаргадаг тахиа, хүний бодлыг таадаг эрдэмтэй мич, товч ч хаддаг, өвчтөний хлууныг
ч буулгадаг нарийн машин, эвгүй дуртгалыг мартулдаг багаж, цагийг нөцөөхөд
тусалдаг гоюу хийгээд өчнөөн төчнөөн ер бусын чамин сонин зүйлийг авчирсан нь
Хосе Аркадио Буэндиа тэр бүхнийг санаж байхын тулд ой ухааны машиныг
дурдтайяа зохиосон билээ. Агшин зурын дотор тогсоны бдйал ог өөр боллоо.
Ямарагийн шуугиан үймээнд чих нь дөжирсөн макондогийнхон гадаанаа л
төөрчихгээд их зүдэрчээ. Хосе Аркадио Буэндиа хүүхдээ шахалдаан дунд алдчихгүй
гэжгараас нь хөтлөн, хувь тутамд нэг бол алтаар бүрсэн шүдтэй домч, үгүй бол
зургаан гартай илбэчинтэй мөргөлдөж, тэр бөөн хүмүүсээс гарах өтөг, зандангийн
холилдсон үнэрт амсьгал багтарсаар энэ үлгэрийн зүүдийн нууцыг Мелјкиадесээр
тайлуулах гэж түүнийг газар сайгүй эрэн галзуу юм шиг харайлгав. Мелькиадесийг
цыгануудаас сураглавч цаадуул нь хэл мэдэхгүй байлаа. Тэгж тэгж Мелькиадесийн
ихэвчлэн асраа шаан буудаг тэр газарт хүрч очвол уйтгартай байрын армяны цыган,
хүнийг харагдахгүй блгодог тарни испаниар урьж байлаа. Цыганыг нэг аяга шар
өнгөтэй ундаа хөнтөрч байхад нь Хосе Аркадио Буэндио илбийг хачирхан харж
зогсоо улсын дундуур чихэлдсээр очиж, Мелькиадесийг сураглав. Цыган түүнийг
гайхсан янзтай харснаа “Мелькиадес үхсэн” гэж хариулаад утаа баагьсан үмхий
нойтон давирхай болон хувилсанд нөгөө үг нь цуурайтсаар үлджээ. Хосе Аркадио
Буэндиа энэ үгийг дуулахдаа мэлрэн таг болж, уй гашуугаа барих гэж оолдон,
хүмүүсийг өөр илбэд татагдан тартал, гунигт цыганаас үлдсэн нойтон давирхайг
ууршиж дуустал зогсжээ. Сүүлд нь Мелькиадесийг Сингапурын намагт хумхаа
9
өвчнөөр үхэж, хүүрийг нь явагийн ойролцоох далайд хамгийн гүн газар хаясан гэж
цыганы нэг нь хэлжээ. Хүүхдүүд Мелькиадесийн үхсэнийг сонирхсонгүй, дээр нь
бичсэн үнэн бол урьд Соломон хааных байсан нэг цацрын зарлалд Мемфисийн
мэргэдийн шинэ ололтыг үзүүлнэ гэснийг үзээд эцгээ тийш чангааж байлаа. Хоёр хүү
нь шалгаагаад салахгүй болохоор Хосе Аркадио Буэндиа гучин реал төлж, цацарт
орвол тойлсон толгойтой, туж үс болсон биетэй, хамартаа зэс цагираг, хөлдөө хүнд
төмөр гинж зүүсэн лужир том эр далайн дээрэмчдийн эрдэнэсээ х дгалдагархуу
авдрыг манаж байлаа. Аварг аэр авдрын тагийг онгойлговол хүйт оргиод явчихав.
Авдар дотор тоо томшгүй цагаан зүү бүхи асар том тунгалаг зүйлээс өөр юм алга
бөгөөд үдшийн гэрэл түүн дээр тусаад түг түмэн өнгөөр очис ойлгон байлаа.
Хосе Аркадио Буэндиа үүнийг үзээд гайхсан боловч хүүхдүүдийнхээ
тайлбарлуулах гэж тэсэж ядаж байгааг мэдэн,
- Энэ бол дэлхий дээрх хамгийн том бадмаараг гэж гүвтнэсэнд аварга эр:
- Үгүй ээ, энэ бол мөс гэж залруулжээ.
Учрыг огт ойлгоогүй Буэндиа тэр юм уу руу гараа явуулсан боловч аварга биет
түүнийг хойш болгоод “Нэмж таван реал төлөөд барьж үз” гэжээ. Буэндиа таван
реал өгөөд, алгаараа мөсөн дээр даран хэдэн хувь байлгав. Тэр нууц юманд
хүрэхдээ зүрх нь айх, баярлах хослон егхййжээ. Энэ ер бусын сэтгэгдлээ
хүүхдүүддээ яаж тайлбарлахаа мэдэхгүй, дахин арван реал нэмж төлөөд, тэднээр
өөрсдөөр нь бариулж үзүүлэв. Жижиг Хосе Аркадио “Барьж үзэхгүй” гэв. Харин
Аурелиано зоригтой бөхийж, гараа мөсөн дээр тавьснаа угз татан авав.Энэ чинь
буцалж байна” гэж айн дуу алдахад эцэг нь түүнийг огт анхаарсангүй, үүний ид
шидийн хүчээр бүтсэн нь илэрхий байгаад мансуурч, энэ агшин солиот бодлуудаа
бүтэлгүй болсныг ч, халимны идэш болсон Мелькиадесийг ч мартаж орхиод, дахин
таван реал төлж, шүүхэд мэдүүлэг өгч байгаа гэрчийн этгээд гараа Библи судар дээр
тавьдаг шиг мөсөн дээр гараа ёслол төгөлдөр тавиад,
- энэ бол манай үеийн аугаа их ололт гэж дуун алджээ.
P.Misheel
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen